Juntos!

Net de mooie 2-0 overwinning op Chile hier om 10:00 's ochtends bekeken te hebben met een paar andere Hollanders, waar we Jack van Gelder zijn commentaar wel missen maar weer meer genieten van het overtuigende geschreeuw van de Costa Ricaanse verslaggever: GGGOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAALLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLL!!!!
Yes we zijn lang en breed door! Super leuk om hier het WK te bekijken en ook mee te genieten met de Costa Ricanen die helemaal door de dolle waren omdat ze door zijn! Een hele karavaan van auto's, motors en mensen ging hier door het kleine dorp om het al toeterend te vieren.

Maar hoe zijn we hier beland? Precies 2 weken geleden stapte ik als backpacker een hotel binnen in Managua om even later, na een super knip en style behandeling in mijn nieuwe jurk, als een prinses naar buiten te lopen om richting het vliegveld te gaan. Een verbaasde blik van de receptioniste.. Wow! You look beautiful! I know!!! ;-)
Op weg naar de luchthaven vloog Niels precies naast me, klaar om te landen en door een zenuwachtig meisje opgehaald te worden.
Daar was ie dan! Niet te missen tussen al die kleine Nicaraguanen :)))
Samen door de gekke stad van Managua richting ons hotel. Fijn om weer samen te zijn en om hem te laten zien waar ik al die tijd ben geweest.

De volgende dag door naar Granada de koloniale stad die veel mooier maar ook veel toeristischer is. We zijn nog samen door Ticuantepe gelopen en het atelier bezocht waar ik nu definitief afscheid heb genomen. We zijn naar het huis van twee kinderen gelopen voor de laatste knuffels.. :-/ Nee.. Suzanne.. niet gaan... Auw daar brak een stukje van mijn hart af. We hebben belooft te schrijven. Ik ben zo benieuwd hoe het met de kids daar zal gaan, hoe en waar ze over bijvoorbeeld 10 jaar staan in het leven.

Van Granada door naar Isla de Ometepe waar ik eerder al was maar waar we nu samen op de motor het eiland gingen verkennen. De ferry was een oude boot die bij Schiermonnikoog heeft gevaren. Alles stond in het Nederlands.. zo grappig! Ometepe is echt een super mooi eiland, groen met twee vulkanen en waar je op de weg moet uitwijken voor koeien, paarden en varkens. Verder zie je jonge jongens die in hun eentje per paard een kudde koeien van a naar b verplaatst, vrouwen en meisjes die in het meer hun kleding wassen. Een andere wereld in het mooie Nicaragua! Na een aantal dagen hadden we besloten om in plaats van een 10 tot 14 u durende nacht ferry zonder slaapplaats in te koude airco, te kiezen voor een nieuwe vluchtroute van Ometepe naar San Carlos in wel 20 minuten. Tel uit je winst!
We waren de enige twee passagiers die hier opstapten en al het personeel was uitgerukt om ons te begeleiden. Bij het "inchecken" werden we door een werknemer gefotografeerd zo bijzonder was het, werden we super goed gecontroleerd en weer gefotografeerd haha en onze bagage is nog nooit zo grondig onderzocht! Alles wat er maar verdacht uitzag op de scan moest eruit gehaald worden. En wat is dit? Uhm dat is een snorkel.. Kan ik echt niemand kwaad mee doen :) En zelfs uit de de flesjes water die ik bij mij had moest ik een slokje drinken om aan te tonen dat het water was en niet iets chemisch. hihi..
De controle van een vlucht naar de USA is hier niks bij! Vanuit de lucht hadden we een mooi uitzicht over de twee vulkanen en al snel lande we in het warme, benauwde klimaat in San Carlos. Snel de boot op waar nog net twee plekjes vrij waren om 3 u de rivier op te varen naar El Castillo. We zagen al snel een kaaiman en wat apen, schilpadden en mooie vogels op deze brede rivier. De huizen staan hier op palen en het primitieve leven is zichtbaar. Vissers in hun kano, vrouwen aan het wassen. (waarom die taakverdeling? Ik vind toch echt vissen leuker!) In El Castillo waren we op 3 Amerikanen de enige toeristen in town. Erg leuk om mee te maken. Ondanks dat werden we niet gek aangekeken behalve Niels dan met zijn lengte van twee Nicaraguanen op elkaar.

Na een dag te hebben gerelaxed zijn we per boot verder de rivier op gegaan. Van Rio San Juan zijn we over gegaan op Rio Bartola. Onze schipper kon op een gegeven moment niet meer verder met zijn motorboot en hier zijn wij overgestapt in een kano gemaakt van een boomstam. Twee jongens van het dorp Bartola, staand in de boot met stokken afzettend op de bodem, vaarden ons 1 1/2 uur de rivier op tegen de stroming en stroomversnellingen in. Al wiebelend, de buikspieren aangespannen kwamen we aan! Wat een sterke mannen, wat een hard werk en wat kennen zij deze rivier goed! Ze weten precies waar stenen liggen waar ze zich op kunnen afzetten en hoe ze de rivier moeten bevaren.. Knap!
Rio Bartola is geweldig! Een smallere rivier met alleen maar groen, stilte en vogels.. Zo kwamen we aan in Bartola. Bartola is een kleine gemeenschap dat bestaat uit 3 districten en wij zaten in district 2 het centrum met wel 1 pulperia (winkeltje), 1 kerk en 1 school. Hier bevind zich Basecamp waar we 1 nacht verbleven en twee trips hebben gedaan.

We zijn wezen vissen (omdat er geen trip was hoe te wassen in de rivier ;) O, eerst pieren gewipt met een machete. Ik verbaasde mezelf (en Niels) door zelf pieren te zoeken en ze te pakken. Iets wat ik voor het laatst heb gedaan toen ik 11 was?? En niet had gedacht ooit nog te doen. Toen de boot in en een visstek zoeken om die pieren aan de haak te rijgen een heerlijke activiteit jak! en al snel hadden we beet! Niels wilde me nog uitleggen hoe ik de vis van de haak moest halen maar hey! Ik ben geen wasser maar een visser! Na het vissen nog lekker gezwommen in de rivier om daarna de vis bij het avond eten op te eten.

We sliepen in een tentje met uitzicht over het natuurschoon met vogels en apen. Wakker werden we door gebrul van brulapen die met elkaar aan het communiceren waren. Verder hebben we nog een jungle tocht gedaan waar een Spider Monkey ons bezoek niet kon waarderen en van tak naar tak sprong om ons nat te maken met het regenwater, toen dat ons niet afschrok ging ie nog plassen ook en gebaren maken. Wat was dat grappig zeg! Hij volgde ons nog even om er zeker van te zijn dat we zijn territorium verlieten. We zijn nog Bullet ants, oftewel kogel mieren tegen gekomen die wel 2,5 cm groot zijn en waar je niet door gebeten wil worden. De bijt voelt als een kogelschot, nou dan weet je het wel ;) en je kan er behoorlijk ziek van worden of meer dan dat....
We zagen ook een klein rood giftig kikkertje die je niet wil kussen maar ook mooie vogels en liepen we langs watervallen en een riviertje weer terug naar de rivier Bartola.
De riviertocht terug duurde maar een half uur omdat we nu stroomafwaarts gingen. Van El Castillo zijn we met de boot weer terug gegaan naar San Carlos voor onze laatste Nica ervaring om de voglende dag over de rivier de grens over te steken naar Costa Rica!

Van de enige toerist in town kwamen we aan in het groene Costa Rica waar we gelijk doorgingen naar het toeristen dorp La Fortuna. Wat een wereld van verschil. Sowieso.. Nicaragua en Costa Rica. Pura Vida zeggen ze hier maar daar kunnen ze in Nicaragua ook wat van! Wat ben ik blij dat ik Nicaragua en zijn vele kanten heb kunnen ontdekken! Wat een fantastisch land.. puur, rijk, arm, vriendelijk, behulpzaam, lekker, mooi, primitief, regenwoude, bergen, rivieren, steden, strand.. alles is hier te vinden!
Maar ook ben ik blij om nu Costa Rica te ontdekken. Gisteren hebben we een van de twee vulkanen die hier buiten het dorp staan beklommen. Door mistige regenwoud gingen we omhoog wat best pittig was en daarna een stuk naar beneden wat ook een uitdaging was om aan te komen bij een kratermeer. Het was helaas wat mistig maar goed nog steeds de moeite waard. Langs het kratermeer liepen we weer door de dichte jungle waar we een bijzonder kikkertje tegen kwamen, mieren die zo sterk zijn dat ze meer dan 120 x hun lichaamsgewicht kunnen dragen. Dat liet onze gids zien door hem aan een groot zwaar blad vast te zetten en alleen de mier van boven vast te houden. Ook kan je deze mier gebruiken om te hechten. De gids zette de mier op zijn hand en trok eraan zodat de mier zich in zijn hand vastbeet. Dan draai je zijn lijfje eraf en blijft de kop vast zitten. Ik kreeg nog twee besjes die ik moest eten omdat die anti bacteriele werking hebben. (Schijnt na bloedonderzoek toch een bacterie in mijn lichaam te hebben gezeten waar ik al zo'n twee maanden super moe van ben geweest, nu zit mijn 10daagse antibiotica kuur erop en gaat het al stukken beter). Ook zagen we een heel klein slangetje die Kiss of dead werd genoemd omdat hij de giftigste slang van het woud is. Hij was ongeveer 20 cm en onze gids was zo stoer om hem op te pakken zodat we zijn giftanden konden zien. Na de jungle liepen we door naar een waterval en hebben we even later nog een Roodoogmakikikker kunnen bewonderen, de kikker van Costa Rica (groen, blauw geel met rode pootjes en ogen). Ik van heel dichtbij omdat ze hem op mijn neus hadden gezet. Wat een mooi beesie!!! <3
Uiteindelijk toen het al donker was konden we relaxen in een warm water rivier met een cocktail en een gezichtsmasker/massage van modder/as van de vulkaan. Ik zeg: heeeeeerlijk!!!!!!

Morgen vertrekken we naar Tortuguero om hopelijk schilpadden te zien die hun eieren komen leggen op het strand. Dus schilpadden die online zijn: Kom alsjeblieft!

Pura Vida!

Liefs,
Suus en Niels