Van de drukte naar de rust...

Weer veel beleefd in de afgelopen twee weken..
Veel activiteiten met de enige echte Nicaraguaanse rum mmm.... Feestjes bij het Atelier, een verjaardag, welkomstfeestjes, afscheid feestjes.. En soms komt de rum ook zomaar op tafel zonder reden.

Vorig weekend zijn we naar San Juan del Sur geweest waar ik het weekend daarvoor in mn up was. Nu gingen we voor een muziek festival! We zouden om 12u vertrekken wat uiteindelijk 3u werd. Zo gaat dat hier.. Tranquilo.
Aan het eind van de middag kwamen we aan in San Juan waar inmiddels geen hostal meer beschikbaar was voor 5 personen. Gelukkig kent onze Nica vriend overal mensen en zo hebben we toch een kamer ergens kunnen regelen. En hop met de bus op naar een ander strand waar het festival was. Alleen de hobbelige onverharde weg door een bos was al een feest op zich.
Op het festival was het met Reggae, Ska en Salsa muziek, dansen en kijken naar dansende mensen goed vertoeven! Echt een super leuke sfeer.. Terug was het dringen bij de laatste bus auw! De volgende dag naar een ander strandje in de buurt geweest om de kater te water te laten. Een mooi strand waar we zo goed als alleen waren! Het water is super lekker.. Ik ben dan ook zeer benieuwd hoe mij de Caribische zee zal bevallen die ik zeker ga zien voelen en ruiken tijdens mijn reis! Ook het zand was prettig.. Iets minder prettig is dat het nu een week later nog uit m´n oor komt :(
Na de lunch zijn we weer richting het atelier gegaan om daar een welkom/afscheidsfeestje te houden voor oud vrijwilligers.

Op maandag met Debby de Brabander op zoek naar verkoeling bij een zwembad in de buurt. Deze was helaas niet heel fris dus wij weer met de bus naar een ander zwembad. De mensen die daar werkten waren o zo blij met hun eerste klanten dat er zelfs een muziekje voor ons werd opgezet. Na een korte duik en een drankje zijn we weer gegaan. Of we het niet leuk vonden? Mwa.. Wij betalen en de muziek ging uit.
In Nederland zouden de zwembaden en stranden overvol zijn maar hier is dat ietsjes anders. Ook voel ik me in mijn korte broek en hempie haast naakt naast al de Nicaraguanen in hun te warme spijkerbroek en shirt of soms zelfs trui. En dat met 35 graden!

Goed.. Na al de feestjes heeft een mens wat rust nodig. Zo ging ik afgelopen woensdag met Den Brabander op pad richting het noorden. Bus, taxi, bus en 5 uur later waren we in Matagalpa waar we over moesten stappen. En dat deden we en we stonden in de juiste, overvolle bus maar wisten eigenlijk niet zeker of het de juiste was. Dus gestrand in het gezellige Matagalpa wat geen straf was. We trokken hier nog meer bekijks met onze blanke huid want hier komen niet heel veel toeristen. Heel veel mannen lieten ons weer weten van ons te houden en gaven luchtkusjes. Zal afkicken worden in nuchter Nederland.

De volgende ochtend een ontbijt van Gallo Pinto, rijst met bonen genuttigd. Best gek maar ach best lekker. Op de busterminal moesten we nog een uur wachten tussen de drukte van mensen die wachten, mensen die pollo pollo pollo oftewel kip kip kip verkopen. Dit roepen ze dan de hele tijd.. Of het geloof verkondigen of al het andere proberen te verkopen wat je maar kan bedenken. Als je hier niet naar luistert dan is er wel een man die met ons een praatje wil maken of Debby ten huwelijk vraagt. Ach ja.. Just another day in Nicaragua. In de bus gaat de marketing door van vitaminepillen tot aan cartoons voor kinderen die over Jezus gaan. Als warme broodjes...
Na 3 uur kwamen we aan in Penas Blancas, een onderdeel van Bosawás Biosphere Reserve. Dit is een regenwoud gebied wat nog nauwelijks ontdekt is door het toerisme. Van de drukte en het lawaai van de stad stapten we uit in de rust met de geluiden van de natuur. Best gek.. maar ook dit is wennen. Je gaat hier echt terug in de tijd. Koeien die een kar trekken, mannen ter paard, onverharde wegen, toilet doorspoelen met een emmertje, geen internet, geen bereik... Love It!
In dit dorpje woont ook Jean de mede oprichter van Atelier Favela, hier is hij samen met anderen een cultureel centrum opgestart. Jean nam ons mee naar een waterval wat zich op hun terrein bevind waar we lekker konden afkoelen. We sliepen in een kamer met uitzicht over de witte berg toppen en enorm veel groen. We hebben heel veel niks gedaan, gelezen, geslapen.. de eerste nacht heb ik 13 uur geslapen haha. Was er aan toe.. zou moeders zeggen ;)
Veel rijst met bonen gegeten en genoten van de puurheid van alles. Zo zijn we naar een andere waterval in de buurt gelopen door het regenwoud waar nog amper een pad naar toe leid. Bij de waterval een duik genomen in het koude water en ons op laten drogen op een rots tijdens het genieten van alleen maar natuur geluiden. Echt een super ervaring!
We hoorden dat National Geografic in het natuurgebied was om opnames te maken. Ja..Ja.. Daar was ik!
Op de laatste dag heeft een gids ons de berg op begeleid. Met z´n stoere machete mes voelde wij ons Tarzan en Jane en Jane. De trappen waren stijl en de uitzichten adembenemend! We kwamen een waterval tegen en hadden uitzicht op een waterval die 70 meter hoog is. De weg naar beneden was stijl en pittig! Door de jungle met een bamboe stok de steeds maar vallende Debby ontwijkend kwamen we na een 4 uur durende wandeling bij het restaurant waar we aan eten toe waren! Kip kip.. hmm de kip is hier zo goddelijk mals.. mjum.. Ah.. Waar waren we? Na een warme douche.. huh echt warm? Ja! Mijn eerste warme douche in 6 weken.. Zijn we met een groep mee terug gelift naar Managua.
In 5 uur waren we weer terug in de hoofdstad om even later weer in het atelier te zijn.
Thuis om weer in mijn eigen bedje te slapen en om me klaar te maken voor een nieuwe werkweek!

Lieve mensen! Bedankt voor de lieve berichtjes.. Echt leuk!

Tot snel!

Abrazo,
Suzanne